Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει κανόνας, με ελάχιστες ή χωρίς εξαιρέσεις, σημαντικές δίκες να διαρκούν μήνες και χρόνια ολόκληρα. Να ξεκινούν και να μην τελειώνουν.
Το παράδειγμα της Χρυσής Αυγής, που έμοιαζε αρχικά ως εξαίρεση, μια και η δίκη αυτή, μοναδική λόγω του αντικειμένου της, όπου ένα πολιτικό μόρφωμα που είχε εμφανιστεί ως κόμμα υπέκρυπτε εγκληματική οργάνωση, διήρκεσε χρόνια, βρήκε όμως, δυστυχώς, πολλούς-πολλούς μιμητές.
Εκατοντάδες δίκες ακολούθησαν την τακτική της πολύχρονης εκδίκασης, είτε αφορούσαν γνωστές στην κοινή γνώμη υποθέσεις είτε άλλες που δεν απασχολούν καθόλου τα μέσα ενημέρωσης.
Ακόμα και υποθέσεις με έναν κατηγορούμενο και συγκεκριμένες κατηγορίες, όπως εκείνη πασίγνωστου ηθοποιού που δικάστηκε πρόσφατα για σεξουαλικά εγκλήματα, διήρκεσαν στην εκδίκασή τους επί μήνες.
Το επιχείρημα ότι η Δικαιοσύνη, ειδικά στην Αθήνα, δεν έχει αίθουσες (γιατί δικαστές έχει), και ως εκ τούτου δεν δικάζονται σύντομα οι υποθέσεις, δεν μπορεί από μόνο του να δώσει απάντηση στο ερώτημα γιατί πάμπολλες δίκες διαρκούν πάρα πολύ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, το αίσθημα δικαιοσύνης των πολιτών που εμπλέκονται ως θύματα σε αυτές τις δίκες και το κράτος δικαίου γενικότερα.
Η οργάνωση της ποινικής Δικαιοσύνης (πολυπαραγοντικό πρόβλημα) φαίνεται πως είναι το πραγματικό ζήτημα για το φαινόμενο των δικών που θυμίζουν σίριαλ του Φώσκολου, εξαντλώντας τους πολίτες που έχουν ζητήσει την απονομή δικαιοσύνης ακόμα και σε περιπτώσεις τραγωδιών, όπως το Μάτι, όπου η δίκη σε πρώτο βαθμό κράτησε χρόνια και η δεύτερη τελείωσε πολύ πιο γρήγορα, γιατί το φάσμα της παραγραφής ανάγκασε τους πάντες να επισπεύσουν.
Τα γράφω όλα αυτά διότι, τώρα που τελειώνει, όπως όλα δείχνουν, η ανάκριση για την τραγωδία στα Τέμπη, η επικείμενη δίκη που θα ακολουθήσει για τα θύματα του δυστυχήματος είναι μια δίκη για την οποία η Δικαιοσύνη πρωτίστως και το αρμόδιο υπουργείο οφείλουν να μην επαναληφθεί ο κανόνας της πολύχρονης διεξαγωγής σημαντικών ποινικών δικών. Αν η δίκη αυτή ξεκινήσει το 2026, όπως εκτός απροόπτου εικάζεται, δεν μπορεί να τελειώσει το 2030, ούτε αργότερα.
Η Δικαιοσύνη οφείλει να λάβει μέτρα. Πληροφορούμαι ότι η νέα πρόεδρος του Αρείου Πάγου Αναστασία Παπαδοπούλου επικεντρώνει την προσοχή της στο σοβαρό θέμα των ατέρμονων δικών και θέτει χρονικά όρια για τη διεξαγωγή σημαντικών υποθέσεων, ξεκινώντας από τη δίκη της Χρυσής Αυγής που διεξάγεται ακόμα σε δεύτερο βαθμό, καθώς η σχετική δίκη κρατάει χρόνια! Να σκεφθεί κανείς ότι για την εγκληματική δράση της ΧΑ, που κορυφώθηκε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, έχουν συμπληρωθεί ήδη 12 χρόνια! Η δολοφονία έγινε το 2013 και ακόμα η δίκη στο εφετείο δεν έχει ολοκληρωθεί…
Πάντως, αν δεν ληφθούν μέτρα, με αυτά τα δεδομένα που σήμερα ισχύουν, η δίκη για τα Τέμπη αναμένεται να τελειώσει και σε δεύτερο βαθμό στα μέσα της δεκαετίας του 2030. Είναι απόδοση της δικαιοσύνης αυτή;